Warstwa łącza danych zapewnia komunikację między bezpośrednio połączonymi urządzeniami.

Warstwa sieci zapewnia komunikację między dowolnymi urządzeniami.

Wiadomości na warstwie sieci nazywa się pakietami.
Urządzenia warstwy sieci to trasowniki (routery).

Na warstwie sieci działają protokoły IPv4 i IPv6

Protokoły działające na drugiej warstwie (łącza danych) mają górne ograniczenie na wielkość ramek, np. dla Ethernetu to 1500B.

Niektóre protokoły działające na czwartej warstwie (transportu) potrzebują czasami przesłać większe wiadomości – np. w protokole UDP programista może zażądać wysłania wiadomości do rozmiaru 64kB.

Dlatego protokoły trzeciej warstwy (sieci) – takie jak IPv4 i IPv6 – potrafią wykonać fragmentację: podzielić wiadomość warstwy czwartej na fragmenty, przesłać każdy z nich w osobnym pakiecie, a następnie u odbiorcy złożyć te fragmenty w całość.

Fragmentacji, o ile to możliwe, należy unikać – często prowadzi do nieoptymalnego wykorzystania sieci.

Protokół IP nie przewiduje informowania nadawcy o problemach.

Funkcje diagnostyczne i kontrolne dla IP spełnia protokół ICMP (Internet Control Message Protocol). ICMP różni się w szczegółach między wersją dla IPv4 (ICMP) i dla IPv6 (ICMPv6). ICMPv6 spełnia też dodatkowe funkcje.

ICMP/v6 pozwala między innymi na:

• wysłanie informacji zwrotnej o niedostarczeniu pakietu, z podaniem powodu, np:
  • nie ma takiej sieci, komputera, programu docelowego, … (destination unreachable)
  • zabroniono fragmentacji, a pakiet był za duży żeby go przesłać dalej (packet too big)
  • pakiet zrobił za dużo skoków i skończył się TTL/hop limit (time exceeded)
• testowanie łączności (ping – echo request i echo reply)

Zadaniem warstwy sieci jest dostarczenie danych do dowolnego wskazanego urządzenia w sieci.
Jeśli cel nie jest bezpośrednio połączony, dane (pakiety) trzeba wysłać do wybranego z bezpośrednich sąsiadów.

Zauważ że adres źródłowy i docelowy warstwy sieci (adres IP) zostaje bez zmian od źródła do celu, a adres źródłowy i docelowy warstwy łącza danych (adres MAC) jest ustawiany na nowo przez każde kolejne urządzenie.

Trasowanie (routing) to wyznaczenie następnego urządzenia do którego zostanie wysłany pakiet.
Na każdym urządzeniu wyznaczany jest adres IP następnego skoku i interfejs którym pakiet zostanie wysłany (nigdy cała trasa).

Urządzenia podejmują decyzję dokąd dalej wysłać pakiet na podstawie tablicy tras (routing table).

Tablicę tras można zbudować ręcznie (trasowanie statyczne), lub skonfigurować i uruchomić protokół trasowania dynamicznego który automatycznie zbuduje taką tablicę.

Tablica tras to lista wpisów na które składają się przynajmniej:

• cel – sieć docelową (np. 1.2.0.0/16, 192.168.2.0/24)
• trasa – adres następnego skoku (np. 3.4.5.6, 192.168.1.1) lub/i port wyjściowy (slo1, tun2)
  • typowo podaje się tylko adres następnego skoku (czyli adres z bezpośrednio połączonej sieci)
  • dla sieci bezpośrednio podłączonych podaje się tylko urządzenie
• metryka – koszt wysłania daną trasą pakietu, używany do porównywania tras, (np. 0, 1, 10, 679842)

Przykład tablicy tras w Linuksie:

default          via 150.254.32.65  dev br0 proto dhcp
10.0.0.0/8       via 150.254.32.126 dev br0
10.3.0.0/16      via 150.254.32.65  dev br0
10.8.0.0/16      via 172.16.0.1     dev enp1s0 metric 100
10.8.0.0/16      via 150.254.32.88  dev br0    metric 200
150.254.32.64/26 dev br0    proto kernel scope link src 150.254.32.75
172.16.0.0/16    dev enp1s0 proto kernel scope link src 172.16.0.10
172.18.0.0/16    dev enp1s0 scope link

Schemat wyboru trasy:

• z tras do sieci w których znajduje się docelowy adres wybiera się trasy do sieci o najdłuższej masce, np.:

  172.21.0.0/16 via 172.16.0.16 dev eth2
  172.21.0.0/24 via 172.16.0.24 dev eth2 
  172.21.0.0/28 via 172.16.0.28 dev eth2

  pakiet kierowany do 172.21.0.15 zostanie wysłany przez 172.16.0.28, a
  pakiet kierowany do 172.21.0.55 zostanie wysłany przez 172.16.0.24

• jeśli wybór nie jest jednoznaczny - trasa o najmniejszym koszcie, np.:

  150.254.44.0/23 dev wlan0  proto kernel  scope link  src 150.254.45.39   metric 2003
  150.254.44.0/23 dev wlan1  proto kernel  scope link  src 150.254.44.149  metric 1002

  tu zawsze wybrana jest trasa przez 150.254.44.149, jako ta o niższym koszcie

• jeśli wybór nie jest jednoznaczny - pierwsza w tablicy.

  default via 150.254.44.1 dev wlan0
  default via 150.254.130.42 dev eth0

Zwykle definiuje się w tablicy tras trasę domyślną.
Czasami jest ona traktowana "specjalnie" – pokazywana w osobnym miejscu lub opisana jako default (zamiast adresu sieci).
Jeśli nie – do zdefiniowania trasy domyślnej używa się adresu 0.0.0.0/0

W nagłówku każdego pakietu IP jest limit przeskoków (w IPv4: TTL – Time To Live, w IPv6: Hop Limit), zmniejszany przez każdy mijany router. Kiedy licznik spadnie do zera, pakiet nie jest przesyłany dalej, a do nadawcy powinien zostać wysłany pakiet ICMP Time exceeded.

Można wykorzystać ten mechanizm do poznania trasy pakietu – wysyła się pakiety z wartościami limitu przeskoków 1, 2, 3, 4, …, następnie obserwuje skąd przychodzą odpowiedzi o przekroczeniu limitu.

Programy które służą do badania w ten sposób trasy to:

• traceroute {-I|-T} <cel>
  Z uwagi na firewall Politechniki proszę używać opcji -I lub -T, która go skutecznie omija
• mtr <cel>

Narzędzia route (net-tools) i ip route (iproute2)

Wypisanie trasy (uwaga, komendy wypisują zwykle osobno trasy do IPv4 i IPv6):

• ip [-6] route [list|show]
• route [-6]
• ip route show table all       pokaże wszystkie trasy naraz

• ip route get <addr>

Przykłady poleceń

/ # ip route
default via 10.0.1.2 dev br0 proto dhcp src 10.0.1.3 metric 3 
10.0.0.0/24 via 10.0.1.1 dev br0 proto dhcp src 10.0.1.3 metric 3 
10.0.1.0/24 dev br0 proto dhcp scope link src 10.0.1.3 metric 3 
10.0.2.0/24 via 10.0.1.254 dev br0 
10.0.3.0/24 via 10.0.1.254 dev br0 metric 200 mtu 1480 
blackhole 10.0.4.0/24 

/ # route -n
Kernel IP routing table
Destination     Gateway         Genmask         Flags Metric Ref    Use Iface
0.0.0.0         10.0.1.2        0.0.0.0         UG    3      0        0 br0
10.0.0.0        10.0.1.1        255.255.255.0   UG    3      0        0 br0
10.0.1.0        0.0.0.0         255.255.255.0   U     3      0        0 br0
10.0.2.0        10.0.1.254      255.255.255.0   UG    0      0        0 br0
10.0.3.0        10.0.1.254      255.255.255.0   UG    200    0        0 br0
10.0.4.0        0.0.0.0         255.255.255.0   U     0      0        0 *

/ # ip route get 10.0.1.2
10.0.1.2 dev br0 src 10.0.1.3 uid 1000 
    cache 

/ # ip route get 10.0.0.1
10.0.0.1 via 10.0.1.1 dev br0 src 10.0.1.3 uid 1000 
    cache 

/ # ip route get 150.254.32.129
150.254.32.129 via 10.0.1.2 dev br0 src 10.0.1.3 uid 1000 
    cache

/ # ip route get 10.0.3.3    
10.0.3.3 via 10.0.1.254 dev br0 src 10.0.1.3 uid 1000 
    cache mtu 1480

Domyślnie Linux nie pozwala na przekazywanie pakietów (packet forwarding).
Aby zmienić to zachowanie, należy zmienić parametry jądra wykonując:
sysctl net.ipv4.conf.all.forwarding=1
sysctl net.ipv6.conf.all.forwarding=1
lista dostępnych zmiennych: sysctl -a -r 'ip.*\.forwarding' (więcej informacji: man 8 sysctl oraz man 7 ip)
dla IPv4 będzie też działać starszy parametr: sysctl net.ipv4.ip_forward=1

Alternatywnie można też skorzystać z katalogu /proc:
echo 1 > /proc/sys/net/ipv4/conf/all/forwarding
echo 1 > /proc/sys/net/ipv6/conf/all/forwarding
dla IPv4 będzie też działać starszy plik: echo 1 > /proc/sys/net/ipv4/ip_forward

Ponadto na większości produkcyjnych systemów firewall domyślnie zabrania na przepuszczanie ruchu

Komendy ustawiające trasy IPv4 i IPv6 są identyczne, przykłady są tylko dla IPv4 dla zwięzłości materiałów.

Trasa może definiować jednocześnie adres następnego skoku i urządzenie.
Podanie samego urządzenia starczy tylko w specjalnych przypadkach, takich jak np. sieć bezpośrednio połączona.

Przy definiowaniu trasy można podać też inne opcje mające wpływ na wybór trasy (metric, src) jak i też na sposób wysyłania nią pakietów (np. mtu, opcje TCP).

W Linuksie istnieją specjalne pseudo-trasy odrzucające pakiety – throw, unreachable, prohibit, blackhole, np:
ip r a blackhole 10.0.0.0/8
ip r a unreachable 10.0.0.0/8

• Obsługa tablicy routingu – odwieczne polecenie route (uwaga, wsparcie tylko dla IPv4)
  • Wyświetlenie tablicy tras route print
  • Dodanie trasy: route add <SIEĆ> mask <MASKA> <NEXT_HOP>
    np. route add 192.168.1.0 mask 255.255.255.0 10.0.0.1
  • Usunięcie trasy route delete <SIEĆ>
    (uwaga! jeśli jest wiele tras do tego samego adresu sieci z różnymi maskami – wszystkie będą usunięte!)
• Można też użyć odpowiedni cmdlet modułu NetTCPIP albo komendę netsh
• Sprawdzenie trasy: tracert
• Włączenie ruchu przechodzącego:
  • Wpisanie wartości 1 typu DWORD do HKLM\SYSTEM\CurrentControlSet\Services\Tcpip\Parameters\IPEnableRouter
  • Podobne działanie daje udostępnienie połączenia internetowego (ppm na połączeniu sieciowym / "Właściwości" / karta "Udostępnianie" / "Zezwalaj innym użytkownikom sieci na łączenie się poprzez połączenie internetowe tego komputera")